Ιστορικός-λαογράφος, εισηγητής της "ιστορικής μεθόδου" στην Ελληνική Λαογραφία.

Ο Στίλπων Κυριακίδης γεννήθηκε στην Κομοτηνή 25 Οκτωβρίου 1887 και απεβίωσε στη Θεσσαλονίκη 18 Μαρτίου 1964. Σχολείο πήγε στην Κομοτηνή και στις Σέρρες και το το 1907 φοίτησε στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών όπου για πρώτη φορά  το 1907 παρακολούθησε το μάθημα της Λαογραφίας από τον καθηγητή Νικόλαο Πολίτη, ο οποίος θεωρείται ο «πατέρας» της Επιστήμης της Λαογραφίας στην Ελλάδα. Το 1911 δίδαξε στη Ζωσιμαία Σχολή των Ιωαννίνων και το 1912-14 έγινε Γυμνασιάρχης στο Παγκύπριο Γυμνάσιο Λευκωσίας της Κύπρου. Το 1914 ανέλαβε την σύνταξη του Ιστορικού Λεξικού της Ελληνικής Γλώσσας και το 1918 έγινε διευθυντής του νεοσύστατου Λαογραφικού Αρχείου της Ακαδημίας Αθηνών το οποίο ιδρύθηκε από τον Νικόλαο Πολίτη.

Το 1926 διορίστηκε ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης μέχρι να συνταξιοδοτηθεί το 1957. Η πανεπιστημιακή έδρα είχε το όνομα "Έδρα της Θρησκείας των Αρχαίων Ελλήνων, του Ιδιωτικού αυτών Βίου και της Λαογραφίας". Την εποχή εκείνη οι λαογραφικές σπουδές στην Ελλάδα είχαν αρχαιογνωστικό ενδιαφέρον και ο Κυριακίδης προωθούσε την διάσωση του παραδοσιακού πολιτισμού της βόρειας Ελλάδας.

Παράλληλα με την ακαδημαϊκή θέση στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης συνέχισε την οργάνωση του Λαογραφικού Αρχείου. Κατά την πανεπιστημιακή καριέρα του διετέλεσε τρεις φορές Κοσμήτωρ της Φιλοσοφικής και δύο φορές Πρύτανης (το 1934 και το 1942) του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ο Στίλπων Κυριακίδης ήταν επίσης ιδρυτικό μέλος της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών.

Κόρη του Κυριακίδη υπήρξε η Άλκη Κυριακίδου-Νέστορος η οποία ήταν επίσης λαογράφος και τον διαδέχθηκε στην έδρα Λαογραφίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Βιβλία του Στίλπωνος Κυριακίδη στη συλλογή της Βιβλιοθήκης ΑΠΘ.